Το φεστιβάλ του θανάτου

Περιγραφή

Τρεις νουβέλες και ένα διήγημα του Γιάννη Μαρή, όλα ανέκδοτα έως σήμερα σε βιβλίο, προσφέρουν στον αναγνώστη ένα μικρό πανόραμα Μαρή, με τα θέματα, τους χαρακτήρες και την πλοκή των λαϊκών ιστοριών του. Είναι όλα δημοσιευμένα για πρώτη φορά σε εφημερίδες και περιοδικά μεταξύ του 1960 και του 1962, μιας πολύ παραγωγικής τριετίας του συγγραφέα.

“Το Φεστιβάλ του θανάτου” διαδραματίζεται με φόντο το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, το Ναύπλιο και το Μπούρτζι. Ο πρωταγωνιστής, alter ego του Μαρή, που έχει “γράψει κάμποσα σενάρια με αξιοθαύμαστη εμπορική επιτυχία” και παρακολουθεί τα γυρίσματα μιας ταινίας για την οποία έχει γράψει το σενάριο, κάνοντας διάλειμμα από τη δημοσιογραφική δουλειά του, εμπλέκεται σε μια ιστορία φόνου, απαγωγών και αναζήτησης κρυμμένου θησαυρού των Εβραίων της Κατοχής στην Ελλάδα, θέμα που συχνά έχει απασχολήσει τον συγγραφέα. Ο Μαρής είναι ίσως ο πρώτος συγγραφέας που πρώιμα ασχολείται με αυτά τα ζητήματα στην Ελλάδα.

Το διήγημα “Δωμάτιο Νο 11” παρουσιάζει έναν δημοσιογράφο, μια καυτή μέρα του Αυγούστου στον Θεσσαλικό κάμπο, που διανυκτερεύει στο “στοιχειωμένο” δωμάτιο ενός ξενοδοχείου. Είναι γραμμένο στο ύφος των διηγημάτων τρόμου και υπερφυσικού του 19ου αιώνα -αποτελώντας κάπως εξαίρεση στη θεματική του Μαρή.

Το “Τελευταίο καλοκαίρι” είναι μια εκτενής νουβέλα στο μέγεθος μικρού μυθιστορήματος. Εδώ παρουσιάζεται ο παθιασμένος έρωτας ενός γοητευτικού, ώριμου, πετυχημένου γιατρού με μια κατά πολύ νεότερή του ακροβάτισσα και η αναμενόμενη δραματική εξέλιξή του. “Σύγχρονο κοινωνικό αθηναϊκό μυθιστόρημα” αναγράφεται στη δημοσίευσή του.

Ο “Τρίτος δρόμος” κλείνει τον τόμο με μια ιστορία πλαστοπροσωπίας -συχνό μοτίβο στον Μαρή-, σκηνοθετημένου φόνου και εκβιασμού.

Η έκδοση συνοδεύεται από εικονογραφήσεις της εποχής των πρώτων δημοσιεύσεων στις εφημερίδες και τα περιοδικά από τον Φ. Δελλή και τον Μ. Γάλλια, καθώς και από εισαγωγή του Ανδρέα Αποστολίδη.