Το κομπραί διαβάζει Cormac McCarthy

Ἴσως εἶναι ἁπλὰ μιὰ ἀπεικόνιση τῆς σχέσης ποὺ ἔχει κανεὶς μὲ τὸν κόσμο. Αὐτὸ θὰ σήμαινε ὅτι ὁ κόσμος σὲ ξέρει, ἐνῶ ἐσὺ δὲν τὸν ξέρεις. Τὸ πιστεύεις αὐτό; Ὄχι. Νομίζω ὅτι ὁ τρόπος ποὺ βιώνεις τὸν κόσμο εἶναι σὲ μεγάλο βαθμὸ μιὰ ἄμυνα ἀπέναντι στὴ δυσάρεστη ἀλήθεια ὅτι ὁ κόσμος δὲν ξέρει ὅτι εἶσαι ἐδῶ. Καὶ ὄχι, δὲν ξέρω τί σημαίνει αὐτό. Νομίζω ὅτι ἡ πιὸ πνευματικὴ ἄποψη ἀναζητᾶ κάποια χάρη στὴν ἀνωνυμία. Ὅταν εἶσαι διάσημος, θέτεις σοβαρὴ ὑποψηφιότητα γιὰ θλίψη καὶ ἀπόγνωση. Τί νομίζεις ἐσύ; Δὲν ξέρω. Εἶναι κάτι ποὺ οἱ ἄνθρωποι δὲν τὸ ρωτοῦν. ᾿Αναρωτιοῦνται ὅμως: Γνωρίζει τὴν ὕπαρξή μας ὁ κόσμος; Δὲν εἶναι μόνη της, ὅμως. Αὐτὴ ἡ ἐρώτηση. Εἶναι κι ἄλλες: Αξίζουμε νὰ ὑπάρχουμε; Ποιός εἶχε πεῖ ὅτι ἡ ὕπαρξη εἶναι προνόμιο; Ἡ ἐναλλακτικὴ τοῦ νὰ εἶσαι ἐδῶ εἶναι νὰ μὴν εἶσαι ἐδῶ. Ἀλλὰ βέβαια, αὐτὸ στὴν πραγματικότητα σημαίνει ὅτι δὲν θὰ εἶσαι πλέον ἐδῶ. Ἀλλὰ ποτὲ δὲν μπορεῖς νὰ μὴν ἤσουν ποτὲ ἐδῶ. Δὲν θὰ ὑπῆρχε κανένα «ἐσὺ» ποὺ νὰ μπορεῖ νὰ μὴν ἦταν ποτὲ ἐδῶ. Τί λές, γιατρέ; σ. 40-41