Ανάπλους

Περιγραφή

Το 1952 αυτοκτόνησε. Πρωτοετής ιατρικής χωρίς λόγο. Χωρίς εμφανή λόγο. Χωρίς να πει σε κανέναν τίποτα. Με πήρε τηλέφωνο ο Γιώργος. Με πρόσκληση. Ήμουν στο χωριό τότε. Άκουσα τη φωνή του σπασμένη. Ρώταγε μήπως ήξερα κάτι. Νομίζω δεν το έχει ξεπεράσει ακόμα. Ήταν το πρώτο ράγισμα στη βεβαιότητα μας. Στη βεβαιότητα αθανασίας μας.
– Παρόλο που ο θάνατος μπερδευόταν τόσο συχνά στα πόδια σας.
– Παρόλο.
– Τελικά τι θα έλεγες τώρα για εκείνη την εποχή; -Τίποτα.
– Έγιναν τόσα πράγματα.
– Αποφασισμένα από άλλους. Εμείς ήμασταν εκτός παιδιάς. θα μας σημαδέψουν – αλλά δεν μας αφορούσαν.
– Ήταν η αλκή των χρόνων σας.
– Σ’ αυτό συμφωνώ. Τη σκέψη μου την απασχολούσαν κατά προτεραιότητα τα σκέλια της Αφρικάνας.