Για το κράτος

Description

Αυτή η νέα έκδοση της Σύγχρονης Εποχής, περιλαμβάνει 3 κείμενα του Λένιν που γράφτηκαν μετά τη νίκη της Οκτωβριανής επανάστασης. Είναι τρία κείμενα μάχης που ταυτόχρονα φωτίζουν πολλά θεωρητικά ζητήματα για το κράτος, ενώ περιέχουν επιχειρηματολογία διαχρονική στη διαπάλη με την αστική τάξη και τον οπορτουνισμό.

Το πρώτο κείμενο της συλλογής, “Για το κράτος” αποτελεί διάλεξη που έγινε στο πανεπιστήμιο Σβερντλόφ το 1919, και αποδεικνύει θεωρητικά και ιστορικά πως κάθε
κράτος αποτελεί δικτατορία μιας τάξης, της κυρίαρχης.

Το δεύτερο κείμενο με τίτλο “Θέσεις και εισήγηση για την αστική δημοκρατία και τη δικτατορία του προλεταριάτου” αποτελεί εισήγηση του Λένιν στο ιδρυτικό συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, εκεί ο Λένιν ξεσκεπάζει τη λεγόμενη “καθαρή δημοκρατία” και τονίζει το ταξικό περιεχόμενο της έννοιας δημοκρατία, ο Λένιν κόντρα στις προλήψεις του αστικού κοινοβουλευτισμού, αναδεικνύει τους θεσμούς της εργατικής εξουσίας ως ανώτερου τύπου δημοκρατία.

Το τρίτο κείμενο, με τίτλο “Οι εκλογές για τη συντακτική συνέλευση και η δικτατορία του προλεταριάτου» έχει γραφτεί το Δεκέμβρη του 1919 περίπου δύο χρόνια μετά τις εκλογές για τη συντακτική συνέλευση καθώς και τη σύγκληση της ομώνυμης συνέλευσης. Η Πανρωσική Κεντρική Εκτελεστική Επιτροπή των Σοβιέτ αποφάσισε τη διάλυση της “Συντακτικής” ως αστικό σώμα, υπερασπιζόμενη έτσι την εργατική εξουσία ως ανώτερου τύπου δημοκρατία. Με αφορμή αυτό το γεγονός σηκώθηκε αστικός και οπορτουνιστικός κουρνιαχτός ενάντια στους μπολσεβίκους και τη σοβιετική εξουσία. Ο Λένιν απαντάει σε όλες τις αιτιάσεις των οπορτουνιστών. Επίσης το συγκεκριμένο κείμενο αντλεί στοιχεία από τα αποτελέσματα των εκλογών για τη συντακτική συνέλευση και στατιστικές της εποχής, και αναδεικνύει πως η κατάκτηση της επαναστατικής εξουσίας δεν ήταν ένα αριθμητικό ζήτημα μιας εκλογικής αναμέτρησης. Επίσης αναδεικνύει την καταλυτική επίδραση που είχε στις εργατικές – λαϊκές συνειδήσεις η ίδια η εκδήλωση και επικράτηση της επανάστασης και η στέρηση των μέσων παραγωγής από τους καπιταλιστές.