Η εκλογή μου

Description

[…] Δεκαεφτά χρόνια μετά την ολοκλήρωση της έκδοσης των τρίτομων ποιητικών απάντων του Νικ��φόρου Βρεττάκου (“Τα ποιήματα”, 1991, εκδόσεις Τρία Φύλλα), που κυκλοφόρησαν με δική του επίβλεψη και φροντίδα, οι εκδόσεις Ποταμός, σε συνεργασία με το Αρχείο του ποιητή που ανήκει στη Δημόσια Βιβλιοθήκη Σπάρτης, αποφάσισαν να παρουσιάσουν μια εκλογή από το έργο του. Το πρόβλημα της ανθολόγησης το έλυσε ο ίδιος ο ποιητής. Κατά την ταξινόμηση του ανέκδοτου αρχειακού υλικού, που επιμελείται για λογαριασμό του Αρχείου ο φιλόλογος Κώστας Τζανετάκος, βρέθηκε ένας φάκελος με τον τίτλο “Εκλογή: Ποιήματα 1929-1991”, που προοριζόταν για μια χρηστική έκδοση, ανάλογη με εκείνη που είχαν πραγματοποιήσει οι εκδόσεις Θεμέλιο το 1964. Τα ποιήματα ήταν αριθμημένα, με επουσιώδεις διορθώσεις και συνοδεύονταν από σύντομες σημειώσεις για τον επιμελητή. Τα φωτοτυπημένα δοκίμια έδειχναν ότι η επιλογή είχε γίνει από τις συλλογές “Οδοιπορία”, 1972, εκδόσεις Διογένης, και “Τα ποιήματα”, 1982,1991, εκδόσεις Τρία Φύλλα, εκδόσεις στις οποίες ο Νικηφόρος Βρεττάκος είχε οριστικοποιήσει τη μορφή του ποιητικού έργου του. Από τις εκδόσεις αυτές απουσίαζαν αρκετά από τα ποιήματα που είχαν δημοσιευθεί σε προηγούμενες αυτοτελείς συλλογές και περιλαμβάνονταν πολλά γνωστά ποιήματα λιγότερο ή περισσότερο αναθεωρημένα.

Η παρούσα είναι η έκτη συγκεντρωτική έκδοση που επιχείρησε ο ποιητής στη διάρκεια των 72 χρόνων της δημιουργικής ζωής του. Στον τόμο “Νικηφόρος Βρεττάκος: μελέτες για το έργο του”, Διογένης, 1976, ο κριτικός Αλέξης Αργυρίου αναφερόμενος στις δύο πρώτες συγκεντρωτικές επιλογές του που είχαν γίνει το 1940 (“Οι γκριμάτσες του ανθρώπου”) και το 1955 (“Ποιήματα 1929-1955”), σημειώνει ότι συγκέντρωνε “όσα ποιήματα ικανοποιούσαν τις μεταγενέστερες απόψεις του. Το να συγκεντρώνει ένας συγγραφέας το έργο του, με προθέσεις αναθεωρητικές μάλιστα, φανέρωνε ότι ο ποιητής είχε φτάσει σ’ ένα οριακό σημείο της μέχρι τότε δημιουργίας του. Η κριτική επεξεργασία της ως το 1951 παραγωγής και η σιωπηρή αποκήρυξη ενός μέρους της έδωσε ένα λίγο ή πολύ νόθο αποτέλεσμα. Κανένα τμήμα του έργου του δεν θα μπορούσε ούτε ο ίδιος να καταργήσει αφού έχει δει το φως της δημοσιότητας”. […]

(από το εισαγωγικό σημείωμα του Κώστα Βρεττάκου)