Μάζα και εξουσία

Description

“Στους πολέμους στόχος είναι ο φόνος. “Οι σειρές του εχθρού αραιώνουν”, Στόχος είναι ο μαζικός φόνος. Να σκοτωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι εχθροί η επικίνδυνη μάζα των ζωντανών πρέπει να μετατραπεί σ’ ένα σωρό από νεκρούς. Νικητής είναι όποιος σκοτώσει περισσότερους εχθρούς. Στον πόλεμο αντιμετωπίζουμε την αυξανόμενη μάζα των αντιπάλων. Η αύξησή της είναι καθεαυτή τρομακτική. Η άπειλή της που περιλαμβάνεται ήδη στην αύξησή της εξαπολύει τη δική μας επιθετική μάζα, που ωθεί στον πόλεμο. Στην διεξαγωγή του προσπαθούμε πάντα να υπερέχουμε, δηλαδή να έχουμε επί τόπου την πιο πολυάριθμη ομάδα και αν εκμεταλλευτούμε από κάθε άποψη την αδυναμία του αντιπάλου, πριν αυξηθεί ο δικός του αριθμός. Η διεξαγωγή του πολέμου είναι λοιπόν στα επί μέρους της ακριβής εικόνα όσων συμβαίνουν στο σύνολο: θέλουμε να είμαστε η μεγαλύτερη μάζα ζωντανών. Στην εχθρική πλευρά όμως θέλουμε να υπάρχει ο μεγαλύτερος σωρός νεκρών. Σ’ αυτόν τον ανταγωνισμό των αυξανομένων μαζών ενυπάρχει μια ουσιαστική, θα μπορούσαμε να πούμε η βαθύτερη αιτία των πολέμων. Μπορεί κανείς να κάνει και σκλάβους αντί για νεκρούς, γυναίκες και παιδιά κυρίως, που αργότερα χρησιμεύουν για τον πολλαπλασιασμό της μάζας της δικής μας φυλής. Αλλά ποτέ ο πόλεμος δεν είναι πραγματικός πόλεμος, αν δεν επιδιώκει πρώτα απ’ όλα ένα σωρό νεκρών εχθρών”.
“…Το γεγονός ότι οι πόλεμοι μπορούν να διαρκούν τόσο πολύ, εξαρτάται από τη βαθύτερη παρόρμηση της μάζας να διατηρηθεί στην παρούσα κατάστασή της, να μη διαλυθεί , να παραμείνει μάζα. Αυτό το αίσθημα μερικές φορές είναι τόσο ισχυρό, ώστε οι άνθρωποι προτιμούν να καταστραφούν όλοι μαζί, παρά να αναγνωρίσουν την ήττα τους και να ζήσουν επομένως τη διάλυση της μάζας τους.
Πώς όμως σχηματίζεται η πολεμική μάζα; Τι είναι αυτό που από τη μια στιγμή στην άλλη δημιουργεί αυτήν την τρομακτική συνοχή; Τί αναγκάζει ξαφνικά τους ανθρώπους να διακινδυνέψουν περίπου τα πάντα; Αυτή η διαδικασία είναι ακόμη τόσο αινιγματική, ώστε πρέπει να την προσεγγίσουμε με κάποια προσοχή. Είναι ένα εκπληκτικό εγχείρημα. Αποφασίζουμε ότι απειλούμαστε με σωματική εξόντωση και αναγγέλλουμε αυτήν την απειλή ανοιχτά σ’ όλον τον κόσμο. “Μπορεί να σκοτωθώ”, δηλώνουμε, και μέσα μας σκεφτόμαστε: “επειδή θέλω να σκοτώσω αυτόν ή εκείνον”. Ο τόνος στην πραγματικότητα έπρεπε να βρίσκεται στη δεύτερη πρόταση: “Θέλω να σκοτώσω αυτόν ή εκείνον, γι’ αυτό μπορεί να σκοτωθώ ο ίδιος”. Αλλά για την αρχή του πολέμου, για την έκρηξή του, για τη δημιουργία της πολεμικής διάθεσης μεταξύ των δικών μας ανθρώπων, ομολογούμε μόνον την πρώτη εκδοχή.