Σονέτα

Λοιπόν, αν θες να με μισήσεις, κάν’ το τώρα,
Που μ’ αντιμάχονται όλοι δίχως συστολή,
Γίνε ένα με την Τύχη την κακή, προχώρα
Τώρα και όχι σα χαριστική βολή.
Όχι όταν η καρδιά γλιτώσει από τον πόνο,
Σε θλίψη νικημένη εφεδρεία να ’ρθεις∙
Μη θες μετά από βοριά τη θύελλα μόνο,
Παράταση στον όλεθρό μου να γενείς.
Μη φύγεις στο τέλος, αν το ζητάς να φύγεις,
Που θα ’χουν βγάλει το άχτι τους καημοί μικροί,
Στην έφοδο έλα, κι απ’ τη δύναμη της Τύχης
Να νιώσω πάνω μου ένα χτύπημα βαρύ∙
Έτσι, οι άλλοι πόνοι, που τώρα πόνοι μοιάζουν,
Αν χάσω εσένα, ασήμαντοι φαντάζουν.